Ksiądz Infułat Józef Jany

Ksiądz Infułat Józef Jany urodził się 10 marca 1907 r. w Górze na terenie parafii Lubasz. Był synem Ignacego i Pelagii z domu Piechota. Jego ojciec był nauczycielem w zakresie wykształcenia podstawowego. Dziesięcioletni Józef rozpoczął w roku 1917 naukę w gimnazjum klasycznym w Wągrowcu, ale po roku, z względu na niepewną sytuację polityczną, przeniósł się bliżej rodziców do Czarnkowa. 8 czerwca 1926 roku przystąpił do egzaminu dojrzałości, po którym rozpoczął studia na Wydziale Prawno-Ekonomicznym Uniwersytetu Poznańskiego. Studia przerwał po dwóch semestrach i zgłosił się do Seminarium Duchownego w Poznaniu. Rozpoczął roczne studium filozoficzne w Gnieźnie, a następnie studia teologiczne w Poznaniu. Dnia 20 lutego 1932 roku przyjął w katedrze poznańskiej z rąk ks. kard. Augusta Hlonda święcenia kapłańskie. Pracę wikariuszowską rozpoczął 1 marca 1932 roku w Rozdrażewie, następnie w Kębłowie oraz w Rawiczu. Po czterech latach przybył jako mansjonarz do poznańskie Fary. Swoją posługę pełnił gorliwie jako pilny duszpasterz i dobry kaznodzieja. Jego działalność przy Farze przerwał wybuch wojny, a właściwie – nieco wcześniejsze powołanie go na kapelana wojskowego. Został wtedy przydzielony do szpitala wojennego w Białowieży. Tam trafił do niewoli i do obozu jenieckiego, a następnie przebywał w Niemczech, skąd powrócił do Poznania przy końcu 1940 roku i zatrudnił się w firmie malarskiej. pełniąc w ukryciu funkcje kapłańskie. Po wojnie podjął pracę w parafii farnej, przystępując do odbudowy świątyni ze zniszczeń i do generalnego remontu. W latach 1945-1956 poznańska Fara pełniła funkcję prokatedry. 4 marca 1948 roku zostaje mianowany kanonikiem gremialnym kapituły Kolegiackiej, a dopiero 20 listopada 1952 – Prepozytem. Proboszczem farnym był od wojny do śmierci w 1975 r.
    
Specjalną troską otaczał świątynię i jej wygląd, ale także piękno liturgii. Dbał o Kaplicę Wieczystej Adoracji, erygowaną w roku 1937. W każdy czwartek odprawiał w niej Mszę św. Do końca życia zasiadał codziennie w konfesjonale już o godz. 6.00 rano i spowiadał przez kilka godzin. W I Niedzielę Adwentu 1965 roku wprowadził stały dyżur w konfesjonale. Jego działalność na ambonie łączyła się w szczególny sposób z Nowenną do Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Ksiądz Infułat uczynił Farę sanktuarium maryjnym. „Swoim rozmachem w działaniu i indywidualnym stylem jednych zachwycał i pociągał do naśladowania, innych zrażał. Z usposobienia uczciwy, łatwo ulegający nastrojom, często przemęczony pracą, bywał okresami nieznośny – roztwierał potem szeroko swoje serce, nagradzał porywy rozbrajającą serdecznością, łagodził wybuchy wyciągniętą do zgody ręką” – wspominał jeden z Jego współpracowników.
    
Później przyszła choroba na serce. Zmarł 11 marca 1975 roku w własnym mieszkaniu pisząc kazanie na jubileusz kapłański jednego z swoich kolegów. Uroczystości pogrzebowe odbywały się 14 i 15 marca 1975 roku gromadząc wielką rzeszę kapłanów i wiernych. Spoczywa na cmentarzu górczyńskim.